Esto son retazos dunha falta de inspiración sen precedentes, froito dunha mente máis adolescente e infantiloide que hogaño; unha burda farsa, unha inflexible pantomima nun estéril intento por enganarse a un mesmo de que firmemente posuo un talento do que manifestamente non gozo, un exemplo de ridiculez, e o espectro dunha oda sen rima, nin ritmo, adicada a unha persoa anónima, irreal, imaxinaria e inexistente que nin tan sequera precisaba de tan toscas palabras de loa.
Non, non é un arranque de orixinalidade, é unha exaltación das miñas virtudes... xD
Foi plantar unha semente de temeridade e ordinariez, e isto foi o que saiu da colleita propia...
Non, non é un arranque de orixinalidade, é unha exaltación das miñas virtudes... xD
Foi plantar unha semente de temeridade e ordinariez, e isto foi o que saiu da colleita propia...
"Libérate de las formas,
quema las ataduras
y declara la libertad.
Olvida antiguos códigos morales errados.
Busca en tu interior la respuesta,
eres tu mejor consejera.
Grita al cielo
que no tienes miedo,
ni dueño.
Entrégate, en alma y cuerpo.
Rompe las cadenas que asfixian la dulce expresión de los sentimientos.
Regala besos a raudales.
Conoce tu destino,
y abrázalo con fuerza.
No anheles un paraíso,
tenlo presente.
Defiende tu legado.
Sé un ave brillante,
o un ángel aguerrido.
Aléjate de la niebla, la duda, el tedio y del falso cariño.
Aproxímate sin vacilar al edén,
a sonrisas esperanzadoras y a los gratificantes sueños.
Tiende tu mano.
Hazte compañera del amor,
e íntima del deseo.
Llena el vacío de tus suspiros...
Solo te pido,
guardiana de mis secretos,
resurge si caes
o sin ti estoy muerto..."
quema las ataduras
y declara la libertad.
Olvida antiguos códigos morales errados.
Busca en tu interior la respuesta,
eres tu mejor consejera.
Grita al cielo
que no tienes miedo,
ni dueño.
Entrégate, en alma y cuerpo.
Rompe las cadenas que asfixian la dulce expresión de los sentimientos.
Regala besos a raudales.
Conoce tu destino,
y abrázalo con fuerza.
No anheles un paraíso,
tenlo presente.
Defiende tu legado.
Sé un ave brillante,
o un ángel aguerrido.
Aléjate de la niebla, la duda, el tedio y del falso cariño.
Aproxímate sin vacilar al edén,
a sonrisas esperanzadoras y a los gratificantes sueños.
Tiende tu mano.
Hazte compañera del amor,
e íntima del deseo.
Llena el vacío de tus suspiros...
Solo te pido,
guardiana de mis secretos,
resurge si caes
o sin ti estoy muerto..."
O silente 
Desta toleei de todo...
ResponderEliminarA falta de inspiración e o feito de non saber que publicar está a acabar comigo... xD
Perdoade a ridiculez, foi escrito xa hai uns anos...
non me gusta a autocopasion poo que non me gusta o encabezamento como xa che manifestei.non me gusta polo que di, que non é certo. O resto comentareino na proxima q asi tes mais comentarios jajaja
ResponderEliminargustaame o de "hazte compañera del amor"...hum...en realidad esta moi ben anque non sei pq pegame mais de cancion ca de poema, anque no fondo as veces sexa case o mesmo...rétote a que escribas algo semellante na actualidade aer se sigues tendo esa inspiracion...
ResponderEliminarO primeiro que me alegro moito de por fin te decidises a publicar algo así, a ver se te animas como di ArreDemo a escribir algo na actualidade e compartilo no blog, eso por suposto! :)
ResponderEliminarEu non sei se teño o criterio atrofiado ou algo semellante porque sinceramente si me gusta, e moito. Digo o de atrofiado porque nolo presentaches como algo que non vale case nin para ler, e non é o caso. Así que non estou de acordo en absoluto co encabezamento deste artigo; na miña opinión, e creo que xa o teño dito nalgún artigo, todo o que sexa de creación propia ten moito mérito. E se a isto se lle suma que realmente pagou a pena o tempo invertido unha vez visto o resultado, o seu valor multiplícase.
Para rematar dicir que eu de poesía non entendo moito, o básico, son máis de narrativa, pero destacaría os 4 primeiros versos e os 4 do final. Os primeiros porque me parecen toda unha declaración de intencións e como lectora atráeme á hora de seguir lendo. E os últimos porque me parece un moi bo final, sen máis razóns, chamáronme moito a atención, gustáronme especialmente.
Á miña idade xa non estou para esos retos... xD
ResponderEliminarRetovos eu a vos a que poñades aqui cousas que houberas escrito vos!!! xD
OK TODO SE ANDARÁ
ResponderEliminarXa que nesta época tamén estaba falto de inspiración e se decidiu a publicar algo de creación persoal... non estaría mal que nesta ocasión fixera o mesmo non? É unha idea... Neste caso pagou a pena e o xeo xa está roto con este poema :)
ResponderEliminar