O Priorato de Sión (1)

O Priorato de Sión é unha suposta sociedade secreta, que según os que apoian a súa creencia dende o Antigo, sería considerada a máis influínte na Historia occidental. Históricamente, esta orde foi fundada por Pierre Plantard o 20 de xullo de 1956, caracterizada polos seus tintes rosacrucianos (outra antiga orde) modernos.
Para analizar a historia do Priorato debemos ter en conta dúas versións dependendo da validez que se lle outorgue aos escritos do Priorato e á palabra de Pierre Plantard.

A historia "oficial" do Priorato de Sión:
Según os Dossiers Secrets, a Orde de Sión foi fundada no 1090 por Godofredo de Bouillon, quen tomou Xerusalén no 1099. Tras rendirse esta cidade aos cruzados, Godofredo ordeou a construcción da Abadía da Nosa Señora do Monte de Sión, edificada sobre as ruinas dunha antiga igrexa bizantina localizada en Lilas, en Xerusalén. Esta abadía aloxou a unha orde de canónigos agustinos que servían de conselleiros a Godofredo e quenes, tal e como contan os documentos do Priorato, involucráronse secretamente na creación dos Cabaleiros Templarios no ano 1118, para servir á Orde de Sión no administrativo e como brazo militar.
No 1152 un pequeno contixente procedente da Abadía da Nosa Señora do Monte de Sión acompañou ao rei francés Luis VII de volta a Francia trala Segunda Cruzada en Saint-Samson, á cidade de Orleans. Unha selecta sección deste grupo foi aloxado "nun pequeno priorato do Monte de Sión" nas cercanías de Saint-Jean Lanc, ás aforas de Orleans. Dacordo cos documentos do priorato, este foi o inicio dunha orde secreta que comezou a ser coñecida como o Priorato de Sión (NOTA: non confundir coa Orde de Sión).
Os cabaleiros Templarios e o Priorato de Sión actuaron conxuntamente ata que certas controversias deron como resultado unha escisión entre ambas ordes en Normandía, en 1188, coñecida como "a Tala do Olmo". Os Dossiers Secrets afirman que, despois de cortarse as relacións entre ambas Ordes, os Cabaleiros Templarios continuaron actuando públicamente, gañando importancia cos seus propios Grandes Mestres independentes ata a súa disolución no ano 1307. Sen embargo, dise que o Priorato de Sión puido haber pasado á clandestinidade xa naquel momento, adoptando o nome alternativo da Orde da Rosa-Cruz Ventas, tamén chamada en clave Ormus (do francés "orme", que significa "olmo"). Indirectamente esta foi a orixe do movemento esotérico que emerxería posteriormente na historia de Europa co nome de Rosacrucismo.

A historia do Priorato de Sión según os historiadores:
Os historiadores chegan á conclusión de que os escritos sobre este non son verídicos debido ás seguintes razóns. Os manuscritos presentados por Pierre Plantard pertencerían ao padre Bérenger Sauniére, quen os habría descuberto mentres arranxaba a súa igrexa; habrían sido realmente escritos polo mesmo Pierre Plantard e fabricados polo seu amigo Philippe de Cherisey. Así, estos manuscritos falsificados pretendían mostrar a supervivencia da dinastía merovingia dos reis francos, e atribuír unha linaxe ao propio Pierre. Deste xeito calcúlase que entre 1961 e 1984 Plantard habrían inventado esta linaxe lexendaria do Priorato de Sión, supostamente surxida dos restos da Orde de Sión.
Outra razón para sinalar como falsa a antigüedade do Priorato sería o propio rexistro o 20 de xullo de 1956 no Boletín Oficial da República Francesa, xa que si se presentara a antigüedade pretendida, e con elo gran poder, non habría necesidade de rexistrar a orde de novo.


[... continua nunha segunda parte cos Grandes Mestres da Orde, os obxectivos perseguidos pola mesma e as teorías e crenzas máis ou menos reais que posuía o Priorato]

O primoroso