Ozzy Lennon VS John Osbourne

¿Sabías que...?

O que sabes é quen é Ozzy Osbourne, o mítico vocalista de Black Sabbath, cunha prolífica carreira en solitario ás súas cóstas.

O que ao mellor sabes é que a finais dos 90, escribiu a canción "Dreamer", e que posteriormente editaría no 2001, "Down To Earth", título do traballo que contén a ésta última. O tema trata sobre a visión de Ozzy dun mundo mellor para os seus fillos, onde poidan ser felices.

O que máis seguro non sabes, e que eu trato expoñer neste artigo, é a profunda admiración e respeto que o carismático Ozzy ten pola obra do mítico grupo de Liverpool The Beatles.

A pregunta é clara: esa melodía suave e envolvente, coa ineludible presenza do piano, ¿non vos recorda a unha gran e mitiquísima canción?

O sempiterno

Sei o que vistes o último venres... (porque eu tamén fun) HOXE: Más Allá de la Vida

Esta sección digamos que agora adolece dunha rara afección; debido á carestía (aínda máis) que supón o disfrute ou/e ocio das salas de cine, a escaseza de críticas mordaces e ferintes sobre películas malas malas é palpable, polo que agora só se visitan éstas para ver películas que a priori valen o prezo pagado por elas (como dicimos agora, aquí funme un pouco da podre, pois para eso Dios tivo a ben crear o Cinetube e se pode descargar calquera filme actual, polo menos ata que o Anticristo que se fai chamar Lei Sinde nos joda a marrana).

¡¡Atención este artigo pode conter detalles sobre a trama!!

Como nesta vida debemos ser sinceros, e vou a confesar que en canto vin Clint Eastwood no cartel desta película díxenme que tiña que ir a vela, e alá fun, sen ter ni p.... idea da trama nin nada, pensando: se é de Clint Eastwood ten que ser boa, pero bueno, non sempre todo é o que parece...
Explicome de maneira gráfica, resumida e clara:
Filmografía de Clint Eastwood (en parte):
- Mystic River (2003): non a vin, a pesares das ganas que teño de pillala xa que me falaron marabillas dela...
- Million Dollar Baby (2004): moi boa
- Banderas de Nuestros Padres (2006): boa
- Cartas desde Iwo Jima (2006): boa
- El intercambio (2008): moi boa
- Gran Torino (2008): moi boa
- Invictus (2009): boa
- Más Allá de la Vida (2010): menos boa... xD
Pero bueno, comezando polo principio: 'Más Allá de la Vida' é unha película do fantástico director Clint Eastwood (creo que xa deixara patente a miña predilección por este home no párrafo anterior e nun artigo recente), onde as principais caras coñecidas do reparto son Matt Damon (a triloxía de Bourne, Invictus, etc) ou Bryce Dallas Howard (como dixo María: a ceja de El Bosque de M. Night Shyamalan... xD), cuxa sinapse reza da seguinte maneira: as vidas paralelas de tres persoas as cales tiveron algún tipo de contacto coa morte: unha periodista-escritora francesa (Cécile de France), que estivo a piques de morrer durante o tsunami que asolou o sudeste asiático nas navidades do 2004, un rapaz que perde ao seu irmán xemelgo nun accidente de tráfico, e un home (Matt Damon) capaz de comunicarse cos mortos, pero que se nega a facelo; terminarán irremediablemente por cruzarse.
Conclusións: primeiramente decir, en referencia aos minutos iniciais do filme, concretamente á escea do tsunami, xa quixeran para si algúnha das moitas películas de desastres naturais esa pedazo de recreación e efectos especias; pero non vos alarmedes a película non toca ese xénero grazas a Dios.
Como estamos a falar dunha película de historias cruzadas, nun principio vannos mostrando cada unha das historias por separado, as cales comezan de maneira moi prometedora pero co paso do tempo se van "aletargando" un pouquiño, seguramente debido á metraxe desta película (algo máis de dúas horas) e ao ritmo lento e pausado co que se conta a historia (se lle preguntarades aos que tiñamos detrás, terriblemente pausado... xD); conseguindo só ao final, coa inevitable (e máis ou menos "forzada") conxunción dos personaxes principais, rozar a emotividade que busca todo drama. Pero, cousas da vida, a min as películas deste home non logran aburrirme, ¿favoritismo?, pode ser, pero pese a ser unha película "frouxa" (máis que nada debido ao nivel ao que nos ten acostumado Clint e por teima persoal de non usar a palabra decepción nesta crítica) non é unha película mala.
Como punto final destacar a mensaxe positiva que se pode sacar da película (bueno, que eu saquei da película): quitando que cada quen pode crer o que queira sobre o tema, e destacando o meu punto de vista totalmente agnóstico, a mensaxe é clara: debemos superar a dor sufrida polos seres queridos falecidos, e evitar que esa pérdida lastre as nosas vidas, pois non están mortos, sempre vivirán no recordo...
Valoración final: resumida nunha reflexión: se esta é a película menos boa de Clint Eastwood que vin, xa poderían tomar exemplo outro moitos... xD

O mellor: a indudable calidade visual da película...
O peor: a banda sonora adicional que nos brindaron os dous homes das butacas de detrás nosa, efectuada con gran mestría cos seus instrumentos nasais e cargada de graves e sostidos ronquidos...

O inolvidable

Antiga sección: Covers 4

¿Cal che gusta máis?

"Sympathy For The Devil" dos Rolling Stones

por Guns N' Roses


"Over The Hills And Far Away" de Gary Moore

por Nightwish


"Talk Dirty To Me" de Poison

por Children Of Bodom


-------------------------------------------------------------------------------
Por outra banda...(parte sencillamente contemplativa pero perfectamente comentable...xD)

"Stairway To Heaven" de Led Zeppelin por Foo Fighters (de coña)


"Maniac" de Michael Sembello (BSO de Flashdance) por Firewind


-------------------------------------------------------------------------------
Case un insulto... xD

"Behind Blue Eyes" de The Who

por Limp Bizkit

O ofensivo

Señor da Xe Academy Awards (2)

Xa que case todos mostramos as nosas opinións na edición anterior, ahí vai a obrigada segunda parte, que en principio atañerá a boas películas, aos "acertos" da Meca do Cine, esas películas que nunca refunfuñaríamos se nos dixeran de volver a vela...

¡¡¡Ladyes and gentlemans!!! voltamos cos premios do cine do Señor da Xe... redoble... letreiro de Paramount Pictures... ruxido dun león e comezamos... presentando esta nova gala o deslumbrante Señor da Xe, co seu esmoquín de 999 € (precio psicolóxico... xD) con remendos nas mangas... micrófono en man... e imos coas categorías...

Categorías:

- Premio á película menos aburrida e máis excitante: en definitiva, a película que máis veces virades...
NOTA: que a película sexa máis ou menos boa... eu vin mil veces 'Duro de matar' de Jackie Chan na televisión, ostia viva, ostia vai e ostia ven, e non a vou a poñer aquí... xD
Opinión do autor: 'American History X'; tendo en conta as dúas veces que o ano pasao a botaron por televisión e outra que a vin por iniciativa propia, hai dous anos tamén a botaran (creo), aínda que dá o mesmo xa que a vira con Segade no piso que incomprensiblemente nunca a vira; e tendo en conta tamén a indudable calidade deste filme, esta é a miña elección...

- Premio á mellor secuela ou á mellor adaptación: título que dá pereza explicar... xD
NOTA: unha 2º parte dunha película máis ou menos boa non será moi difícil de topar, pero se alguén topa unha secuela que saira das entrañas dun truñazo de aupa que pase polas oficinas do Señor da Xe ubicadas en lugar descoñecido para recoller o seu premio... xD
Opinión do autor: despois de pensalo un anaco, poñería 'El Padrino II' que seica é a mellor película da historia e mil veces mellor que a primeira, pero eu só vin a primeira (que tamén está de marabilla) pero non sei nada da secuela, asi que, e perdoneme Dios, paso da mellor secuela e digo que lle daría o premio á mellor adaptación a: 'El Señor de los Anillos'; si xa o sei, deixen de afiar os coitelos... eu lin os libros e sei do que falo, xD...

- Premio "que grata sorpresa": en contraposición á categoría da anterior edicción de peor película obrigada, a película que nunca darías un peso por ela e ao final da misma a piques estiveches por darte nos dentes polo simple feito de pensar en non vela (obrigada ou non)
Opinión do autor: 'Diarios de motocicleta'; si, unha peli do Che... cando vin o título e a sinapse pensei sinceramente que non me ía a gustar, pero que grata sorpresa ao acabar... Moi recomendable, por certo...

- Premio "joder, case me vou pola patilla": ¿alguén viu unha peli que de verdade lle dera medo ou fose algo boa?
Opinión do autor: 'La Maldición', antes de que a típica rapaza asiática cos pelos por diante dos ollos inundara todas e cada unha das pelis de terror (parecía que para que unha peli de terror dera verdadeiro terror había que incluír o cadáver dunha rapaza co cabelo moi longo que se arrastraba)... podería poñer 'El Exorcista', pero a verdade é que a vin cando a película levaba anos e anos sendo un mito do cine e non me asustou nada, entendo aos da época pero eu xa era maiorciño, xD...

- Premio (título a escoller, ver lenda ao final do artigo): ao vela lenda a categoría é doáda de entender, o que pasa é que aos homes nos mola facérnolos duros... xD
Opinión do autor: '¿Conoces a Joe Black?'; para min moi boa película e moi emotiva ao final, das que tes que aguantar se a foras a ver con xente ao cine... SOY DURO!! xD

- Premio ao mellor actor/actriz: categoría obligada tendo en conta a anterior edicción...
Opinión do autor: hai moitos (malos aínda hai máis... xD), e recordo que antes me gustaba moito Denzel Washington, pero xa cansa cos papeles de sempre... as miñas debilidades son: Brad Pitt e Charlize Theron... tamén me encanta Sean Penn... Morgan Freeman, De Niro, últimamente Leonardo DiCaprio, Johnny Depp (Nota: facendo papeles raros, en películas "normais" a min non me pega nin con cola) e deixovos algún para vos... xD

- Premio ao mellor director: ......, xD
Opinión do autor: para non poñer aos grandes grandes do negocio, Scorsese e compañía... Christopher Nolan, o cal nos últimos anos me parece un director a seguir, pero a miña elección é sen dúbida, Clint Eastwood, aínda non vin unha peli deste tipo que non me gustara...

- Premio á mellor película: a mellor película por antonomasia, a mellor película de todolos tempos, ¿sodes capaces de dar un título?
Opinión do autor: ¡eu non! pero á espera de vela segunda parte, a cal os entendidos din que é sen dúbida a mellor, eu digo 'El Padrino'.

Mencións especias:

-Premios á cabezonería-

- Premio "a capa e espada": esa película que todo quisqui aborrece e a ti che dá vergoña citar por medo a que te apaleen polo teu mal gusto ou polo simple feito de facer algo de deporte... Non te amilanes, defende a túa opinión... (oese un murmullo: ¿Crepusculo?... acompañado dunha serie de vareadas... xD)
Opinión do autor: 'Crash', a todos que lle preguntei a nadie lle gustou,, ou non lle parece tanta cousa, e a min me pareceu unha das mellores da miña vida...

- Premio "que queres que che diga, a min non...": supoño que teredes algún título que ofrecerme que goze da boa crítica e da aceptación unánime e xeral e que vos non o entendades posto que non vos gustou para nada...
Opinión do autor: 'Pulp Fiction'; está moi mitificada, pero eu non lle vin nada de nada... 'El Resplandor' por nombra outra, tendo en conta tamén o doblaxe que lle puxeron á versión española...

-Rápidas recomendacións rápidas-

- Unha de medo: 'Saw' (simplemente a primeira)
- Unha de acción (na xerga do Señor da Xe, unha de ostia viva): '300' (molanme as pelis do Zack Snyder este, xD)
- Un thriller: 'Origen'
- Unha comedia: 'La Cruda Realidad' (a única que me gustou deste xénero, xa que soen ser ou romanticonas ou de risa estúpida, esta é das primeiras ao final)
- Un drama: 'Salvador'

LENDA:
Versión femenina: Premio á película que me fixo chorar.
Versión masculina: Premio á película que, no caso de que os homes souperamos chorar, houbera chorado.
xD

O fastuoso

Sei o que vistes o último venres... (porque eu tamén fun) HOXE: Ahora los Padres son Ellos

A verdade é que este último venres das persoas que me acompañaban cando fumos a ver esta película ao cine non creo que nadie comente este artigo, ou ben porque xa hai "milenios" que non pasan por aquí e outros que a pesar da miña insistencia para que visiten este espazo nunca deixaron constancia dos seus comentarios; pero bueno, me aburría e me apetecía volver a facer un artigo desta sección...

¡¡Atención, este artigo pode conter detalles sobre a trama!!

...E xa van 3!! No inquebrantable "hobbie" de Hollywood de crear (e posteriormente explotar) franquicias de cine, tempo tardaron en facer o que mellor saben con esta en particular. Primeiro foi 'Los padres de ella', logo do éxito colleitado, a obrigada segunda parte (con título totalmente intuitivo), 'Los padres de él'...¿e agora?: 'Ahora los padres son ellos'.
[Todo isto é para deixar constancia da "orixinalidade" dos títulos, e sobre todo das respectivas traduccións dos mesmos nos distintos países (que a veces manda truco...) que a miúdo gustan de brindarnos dende a Meca do Cine]
Esta última parte (eso espero, xa que despois de pensalo un anaco tampouco sabería que título lle ían poñer: 'Los padres de él y los padres de ella están muertos y ahora ellos son abuelos'... non sei, non ten saída comercial, me parece... xD) é "obra" dun tal Paul Weitz (que tras unha breve ollada das súas pelis e xa que falamos de franquicias de Hollywood é tamén director dunha tal 'American Pie', da que non entendo que sigan a sacar partes... pequena visita na rede e descubro que xa van... redoble... oito!!! eso si, sacadas directamente en dvd) do cal non teño nada que comentar (as dúas precuelas comparten director, pero descoñezo o motivo polo cal non o é tamén desta terceira)
A sinapse é a de sempre, a mesma da das outras, Greg Focker, en España, Greg Foller (Ben Stiller) segue a enfrontarse aos enormes atrancos que o seu sogro Jack Byrnes (Robert de Niro) segue a poñer á relación do primeiro coa súa filla. O resto do plantel o completan: Jessica Alba, Owen Wilson (o cal non me fai nin chista de graza... non sei porque lle teño tanta "tirria" a este tipo... é pésimo. xD), Dustin Hoffman e Bárbra Streisand, entre outros...
Conclusións: os adxectivos predecible e simple viñan ao pelo nesta crítica, pero sendo benevolentes, vou a confesar que un par de risotadas aínda se me escaparon; a verdade sea dita grazas únicamente aos veteranos actores do reparto: De Niro (un pedazo de actor), o cal o teño visto nalgunha outra comedia, me gustou sempre nesta "triloxía", demostrando o que é, un actor completo e cunhas interpretacións moi moi dignas de mención (home non, non lle imos a dar un Óscar por esta interpretación... xD) e Hoffman (que parece que se lle dá ben iso de facelo ridículo, tamén tremendamente divertido... xD). O dito, para min, as "vellas glorias" salvan a película, que si, é entretida, pero a peor das tres que se fixeron (tamén se pode escoller o malo entre o peor, ¿non?). O caso de Ben Stiller é máis doado de explicar: só vale para esto, para as comedias familiares...
Remato ás miñas conclusións dicindo que se este "producto" cobrou vida se debe a esa recurrente aficción que Hollywood tivo sempre de explotar ata a saciedade títulos de éxito, sempre independentemente da súa calidade (tanto interpretativa como de producción).
Valoración final: ao anterior párrafo me remito, entretida pero innecesaria terceira parte...


O mellor: que a película é máis do mesmo...
O peor: que a película é máis do mesmo...

O altruísta

De colleita propia... (arrasada por unha plaga de langostas)

Esto son retazos dunha falta de inspiración sen precedentes, froito dunha mente máis adolescente e infantiloide que hogaño; unha burda farsa, unha inflexible pantomima nun estéril intento por enganarse a un mesmo de que firmemente posuo un talento do que manifestamente non gozo, un exemplo de ridiculez, e o espectro dunha oda sen rima, nin ritmo, adicada a unha persoa anónima, irreal, imaxinaria e inexistente que nin tan sequera precisaba de tan toscas palabras de loa.
Non, non é un arranque de orixinalidade, é unha exaltación das miñas virtudes... xD
Foi plantar unha semente de temeridade e ordinariez, e isto foi o que saiu da colleita propia...

"Libérate de las formas,
quema las ataduras
y declara la libertad.
Olvida antiguos códigos morales errados.
Busca en tu interior la respuesta,
eres tu mejor consejera.
Grita al cielo
que no tienes miedo,
ni dueño.
Entrégate, en alma y cuerpo.
Rompe las cadenas que asfixian la dulce expresión de los sentimientos.
Regala besos a raudales.
Conoce tu destino,
y abrázalo con fuerza.
No anheles un paraíso,
tenlo presente.
Defiende tu legado.
Sé un ave brillante,
o un ángel aguerrido.
Aléjate de la niebla, la duda, el tedio y del falso cariño.
Aproxímate sin vacilar al edén,
a sonrisas esperanzadoras y a los gratificantes sueños.
Tiende tu mano.
Hazte compañera del amor,
e íntima del deseo.
Llena el vacío de tus suspiros...
Solo te pido,
guardiana de mis secretos,
resurge si caes
o sin ti estoy muerto..."

O silente

A película de ciencia ficción máis absurda da historia do cine...

Segundo a NASA (sabemos o que é, ¿non? xD) esta é a película de ciencia ficción máis absurda da historia do cine, con razón me desquitaba eu a gusto na miña mordaz crítica:

http://osenhordaxe.blogspot.com/2009/11/sei-o-que-vistes-o-ultimo-venres-porque_27.html

Coma se fose moi difícil de ver, pero bueno, eles o fan en canto á fundamentos científicos...

Tamén destacaron polas súas incoherencias científicas e absurdeces: 'Armaggedon' (Bruce Willis, Ben Affleck e uns amigos que van destruir un meteorito que se acerca á Terra) e 'The Core (El Núcleo)' (uns jichiños que viaxan ao centro da Terra e cunhas bombas pretenden restablecer a rotación do núcleo do noso planeta)

De feito, nesta reunión (que tamén mira que traballan estos da NASA, xD) tamén pediron aos cineastas de Hollywood que recurriran a tramas máis racionais e realistas á hora de realizar as súas películas.
Non caerá esa breva... xD

O negado