Esta sección digamos que agora adolece dunha rara afección; debido á carestía (aínda máis) que supón o disfrute ou/e ocio das salas de cine, a escaseza de críticas mordaces e ferintes sobre películas malas malas é palpable, polo que agora só se visitan éstas para ver películas que a priori valen o prezo pagado por elas (como dicimos agora, aquí funme un pouco da podre, pois para eso Dios tivo a ben crear o Cinetube e se pode descargar calquera filme actual, polo menos ata que o Anticristo que se fai chamar Lei Sinde nos joda a marrana).¡¡Atención este artigo pode conter detalles sobre a trama!!
Como nesta vida debemos ser sinceros, e vou a confesar que en canto vin Clint Eastwood no cartel desta película díxenme que tiña que ir a vela, e alá fun, sen ter ni p.... idea da trama nin nada, pensando: se é de Clint Eastwood ten que ser boa, pero bueno, non sempre todo é o que parece...
Explicome de maneira gráfica, resumida e clara:
Filmografía de Clint Eastwood (en parte):
- Mystic River (2003): non a vin, a pesares das ganas que teño de pillala xa que me falaron marabillas dela...
- Million Dollar Baby (2004): moi boa
- Banderas de Nuestros Padres (2006): boa
- Cartas desde Iwo Jima (2006): boa
- El intercambio (2008): moi boa
- Gran Torino (2008): moi boa
- Invictus (2009): boa
- Más Allá de la Vida (2010): menos boa... xD
Pero bueno, comezando polo principio: 'Más Allá de la Vida' é unha película do fantástico director Clint Eastwood (creo que xa deixara patente a miña predilección por este home no párrafo anterior e nun artigo recente), onde as principais caras coñecidas do reparto son Matt Damon (a triloxía de Bourne, Invictus, etc) ou Bryce Dallas Howard (como dixo María: a ceja de El Bosque de M. Night Shyamalan... xD), cuxa sinapse reza da seguinte maneira: as vidas paralelas de tres persoas as cales tiveron algún tipo de contacto coa morte: unha periodista-escritora francesa (Cécile de France), que estivo a piques de morrer durante o tsunami que asolou o sudeste asiático nas navidades do 2004, un rapaz que perde ao seu irmán xemelgo nun accidente de tráfico, e un home (Matt Damon) capaz de comunicarse cos mortos, pero que se nega a facelo; terminarán irremediablemente por cruzarse.
Conclusións: primeiramente decir, en referencia aos minutos iniciais do filme, concretamente á escea do tsunami, xa quixeran para si algúnha das moitas películas de desastres naturais esa pedazo de recreación e efectos especias; pero non vos alarmedes a película non toca ese xénero grazas a Dios.
Como estamos a falar dunha película de historias cruzadas, nun principio vannos mostrando cada unha das historias por separado, as cales comezan de maneira moi prometedora pero co paso do tempo se van "aletargando" un pouquiño, seguramente debido á metraxe desta película (algo máis de dúas horas) e ao ritmo lento e pausado co que se conta a historia (se lle preguntarades aos que tiñamos detrás, terriblemente pausado... xD); conseguindo só ao final, coa inevitable (e máis ou menos "forzada") conxunción dos personaxes principais, rozar a emotividade que busca todo drama. Pero, cousas da vida, a min as películas deste home non logran aburrirme, ¿favoritismo?, pode ser, pero pese a ser unha película "frouxa" (máis que nada debido ao nivel ao que nos ten acostumado Clint e por teima persoal de non usar a palabra decepción nesta crítica) non é unha película mala.
Como punto final destacar a mensaxe positiva que se pode sacar da película (bueno, que eu saquei da película): quitando que cada quen pode crer o que queira sobre o tema, e destacando o meu punto de vista totalmente agnóstico, a mensaxe é clara: debemos superar a dor sufrida polos seres queridos falecidos, e evitar que esa pérdida lastre as nosas vidas, pois non están mortos, sempre vivirán no recordo...
Valoración final: resumida nunha reflexión: se esta é a película menos boa de Clint Eastwood que vin, xa poderían tomar exemplo outro moitos... xD
O mellor: a indudable calidade visual da película...
O peor: a banda sonora adicional que nos brindaron os dous homes das butacas de detrás nosa, efectuada con gran mestría cos seus instrumentos nasais e cargada de graves e sostidos ronquidos...
O inolvidable 
A película prestase a ver, non é a mellor, pero seguramente vistes películas ben peor ca esta o último ano e no que vai deste... jajajaja
ResponderEliminarCoa esperanza de que alguén a vira (ou de que María e Miguel volvan a aparecer por aquí, jajaja)
O Señor da Xe
E que dicir se suscribo practicamente todas e cada unha das palabras aquí escritas??? Excepto o desa curiosa banda sonora que eu por sorte non tiven que escoitar xD A hora da sesión axudaba a que os poucos que estivemos, manteramos a atención na pantalla e non a intentar non pechar os ollos xD
ResponderEliminarEu non sabía nada da sinopse cando vin que a ían emitir no cine aquí cerquiña, pero coas ganas que tiña de ir a unha sala de cine a ver unha película que pagase a pena (neste caso co nome do director pareceume unha aposta segura) non mo pensei moito. De feito lin o resumo durante a cea, e tampouco me importa moito, como xa se nomeu, é Eastwood. Aínda que vale que por ter unha ampla (e para o meu gusto intachable) traxectoria non che garante que poidas disfrutar dunha boa película, pero nin aquí me defraudou.
Non hai que negar que a calidade desta é inferior vendo ao que nos ten acostumados, pero ao mesmo tempo non é tan mala comparándoa coas obras doutros moitos. Non sei se me explico, pero eu enténdome xD Recoñezo que a min a temática non me entusiasma, o final era bastante previsible, incluso un pouco lenta pero non chega a ser aburrida en ningún momento. Narra as historias sen sorpresas no guión nin xiros estraños, se non fora polo feito de que Matt Damon pode "contactar" cos mortos, sería unha película cotiá, sen adornos de ningún tipo nin sobreactuacións. No meu caso non me conseguiu emocionar tanto como nun principio imaxinei tendo en conta en especial unha das historias, moi dura.
Eu resaltaría o único momento no que recordo botar un sorriso, cando o neno intenta por todos os medios "comunicarse" co irmán falecido e polo camiño atópase cunha serie de estafadores do ámbito paranormal, cada cal atinaba máis xD
En fin, non pasará á historia como unha das súas mellores películas pero se coma min se ten ganas de cine co típico ritual de sala e palomitas, é unha boa opción, en especial tendo en conta as súas compañeiras de carteleira.
Cachis, no artigo si, pero non me acordei avisar nos comentarios a posible aparición de spoilers, jajaja... bo é ke a xente, bueno, as 3 personas, que entran aquí son coñecidas e nolo perdoarán, jajaja...
ResponderEliminaroh! q rapido eu tamen a queria ver...veremos enton se é menos boa que o resto...nalgun momento teria q decaer algo que fixo demasiadas obras mestras
ResponderEliminar