Hora / Día

¡¡Benvidos!!

¡¡BENVIDOS!!

¡Non tema entrar!, un blog totalmente gratuíto, sen ningún tipo de recargo para o seu bolsillo...

Xogando a parecer un blogueiro de verdade dende o 20 de Novembro do 2009

¡Preciso da túa axuda! pincha aquí


O artigo máis comentado...

O artigo máis comentado... pincha aquí

O artigo máis raro...

O artigo máis raro... pincha aquí

O artigo máis subido de tono...

O artigo máis subido de tono... pincha aquí

Xente que visitou este blog

contador de visitas
GRAZAS POLA SÚA VISITA

Discurso final "O Gran Dictador" (Chaplin, 1940)

¡Unha declaración de principios!

Últimos Artigos Publicados

"Sei o que vistes..."

viernes, 26 de febrero de 2010

Algo de literatura


Carlos Ruiz Zafón (nado en Barcelona, 25 de setembro de 1964) é un escritor. Vive nos Ánxeles (Estados Unidos) desde 1993, onde se dedicou uns anos a escribir guións de cine antes de dedicarse plenamente á súa carreira como novelista.

A súa primeira novela para adultos, La sombra del viento, foi un grande éxito de vendas, sendo traducido a 36 linguas, vendendo máis de 8 millóns de exemplares e obtendo numerosos premios internacionais.

A súa obra caracterízase por un estilo moi elaborado con grande influencia da narrativa audiovisual, unha estética gótica e expresionista e a combinación de moitos elementos narrativos. Combina esa técnica cun gran dominio da linguaxe e da estrutura narrativa, combinando elementos dispares, desde a tradicional novela do século XIX a un emprego impactante de imaxes e texturas de gran forza sensorial.

A súas obras son as seguintes:
Literatura Xuvenil
- El Príncipe de la Niebla (1993)
"No prometas aquello que no podrás cumplir... o las consecuencias pueden ser mortales... No pidas ayuda al Príncipe de la Niebla... el precio a pagar puede ser demasiado alto..."

"Cuando llovía con fuerza, sentía que el tiempo se detenía. Era como una tregua en la cual uno podía dejar de hacer cualquier cosa que le ocupase en aquel momento y sencillamente acercarse a contemplar el espectáculo de aquella infinita cortina de lágrimas del cielo desde una ventana, durante horas."


- El Palacio de la Medianoche (1994)
"En mi ingenuidad llegué a pensar que la distancia en el espacio y en el tiempo borraría la huella del pasado, pero nada puede cambiar nuestros pasos perdidos."

- Las Luces de Septiembre (1995)
"El mar lo devuelve todo después de un tiempo, especialmente los recuerdos".

[Estas tres forman a chamada Triloxía da Néboa]

- Marina (1999)
"Todos tenemos un secreto encerrado bajo llave en el ático del alma"

"Marina me dijo una vez que sólo recordamos lo que nunca sucedió. Pasaría una eternidad antes de que comprendiese aquellas palabras. Pero más vale que empiece por el principio, que en este caso es el final"

Narrativa:
- La Sombra del Viento (2001)
"Si me hubiera parado a pensarlo, hubiera comprendido que mi devoción por Clara no era más que una fuente de sufrimiento. Quizás por eso la adoraba más, por esa estupidez eterna de perseguir a los que nos hacen daño..."

"Alguien dijo una vez que en el momento en que te paras a pensar si quieres a alguien, ya has dejado de quererle para siempre."

"Para cuando la razón entiende lo sucedido, las heridas en el corazón ya son demasiado profundas."

"Conserva tus sueños, nunca sabes cuando te harán falta."

- El Juego del Ángel (2008)
"Un escritor nunca olvida la primera vez que acepta unas monedas o un elogio a cambio de una historia. Nunca olvida la primera vez que siente el dulce veneno de la vanidad en la sangre y cree que, si consigue que nadie descubra su falta de talento, el sueño de la literatura será capaz de poner techo sobre su cabeza, un plato caliente al final del día y lo que más anhela: su nombre impreso en un miserable pedazo de papel que seguramente vivirá más que él. Un escritor está condenado a recordar ese momento, porque para entonces ya está perdido y su alma tiene precio."

"-¿Sabe lo mejor de los corazones rotos? - preguntó la bibliotecaria.
Negué. - Que sólo pueden romperse de verdad una vez. Lo demás son rasguños."

"Los libros están vivos, y si estos se caen en un charco se desangrarán en el agua"


[Ambas historias xiran en torno a un misterioso lugar coñecido como O Cemiterio dos Libros Olvidados]

O eminente

Baladas do Rock 5: baladas clásicas

Siiiiiiiiiiiii!!! unha máis de baladas!! supoño que vos comezará a aburrir, se é asi deixarei de facelos, pero como só podo facer artigos o fin de semana parece que non hai variedade de temas neste blog.
Unha de grupos clásicos do Rock, esperemos que polo menos descubrades novas cancións que vos gusten neste artigo...

Por esta banda:

"All Of My Love" de Led Zeppelin


"Comfortably Numb" de Pink Floyd

[O solo desta canción é considerado un dos mellores da historia]

"Behind Blue Eyes" de The Who


-------------------------------------------------------------------------
E...

"Soldier Of Fortune" de Deep Purple


"Who Wants To Live Forever" de Queen


"Beth" de Kiss

O reiterativo

sábado, 20 de febrero de 2010

Sei o que vistes o último venres... (porque eu tamén fun) HOXE: Shutter Island


¡¡ Atención, este artigo pode conter detalles sobre a trama!!

Do director gañador dun Oscar Martin Scorsese e baseada no best-seller de suspense de Dennis Lehane é Shutter Island, unha inquietante historia de misterio e intriga psicolóxica que transcurre na súa totalidade nunha illa fortaleza que alberga un hospital para criminales trastornados.
En 1954, no apoxeo de Guerra Fría, o axente federal Teddy Daniels (Leonardo DiCaprio) e o seu novo compañeiro Chuck Aule (Mark Ruffalo) deben acudir á illa para explicar a inexplicable desaparición dunha peligrosa asasina múltiple dunha habitación cerrada do infraqueable Hospital Ashecliffe. Rodeados de psiquiatras e peligrosos asasinos psicópatas na remota illa, todo suxire que NADA É O QUE PARECE e onde descubrirá que debe enfrentarse aos seus medos máis profundos e devastadores...
O director americano, ao igual que fixera con Robert de Niro (perdón, co gran Robert de Niro) volveu escoller ao mesmo de case sempre, DiCaprio, un actor que a min nunca me atraeu moito (e case me atrevo a supoñer que o seu "avance" llo debe a este director), aínda que hai que decir que esta vez fixo un bo (e complicado) papel; e tendo en conta que apenas vislumbrei unha pequena parte da filmografía deste gran (ou polo menos recoñecido) director (unhas 20 veces El Cabo del Miedo; Infiltrados, coa que gañou o Oscar a mellor director, e que eu me recorde Gangs Of New York) teño que dicir que a película me sorprendeu moi gratamente.
Como seña de garantía a película conta igualmente cun elenco de grandes actores: Ben Kingsley, o sinistro (¿ou non?) doutor John Cawley; Mark Ruffalo, como o compañeiro de DiCaprio, Max Von Sydow ou o descoñecido Jackie Earle Haley (Rorschach en Watchmen)...
Conclusión: boas actuacións, gran ambientación e escenagrofía, xunto ao toque do maxistral (desta vez está moi ben) Scorsese, fan unha película moi digna, da que se se consegue superar os primeiros minutos sen preconcebir a idea de que a película vai ser unha merda (equivocadamente) atoparedesvos ante un gran traballo...
Valoración final: ¿a que esperas a ir a vela? ¿ou acaso últimamente viches algunha película que merecera a pena?

O mellor: Scorsese (con maiúsculas)
O peor: os tediosos minutos iniciais que se tornan imprescindibles ao final...


O preponderante

domingo, 14 de febrero de 2010

Domingos de Rock Nº8: ESPECIAL Guns N' Roses


Guns N' Roses é unha banda de hard rock nacida nos Ánxeles en marzo de 1985. O grupo está formado polo cantante Axl Rose, os guitarristas Slash e Izzy Stradlin, o baixista Duff McKagan, e o baterista Steven Adler. O nome deriva da combinación de dúas bandas moi importantes en Hollywood, os L.A. Guns e os Hollywood Rose. Chegou a ser considerada a banda máis peligrosa do planeta.

"Welcome To The Jungle" (1987, Appetite For Destruction)


"Patience" (1988, Lies)


"Live And Let Die" (1991, Use Your Illusion I)


"Civil War" (1993, Use Your Illusion II)


"Since I Don't Have You" (1993, The Spaguetti Incident?)

(Versión da canción de The Skyliners)

"Better" (2008, Chinese Democracy)

(Non é o vídeo orixinal)
(Unha "barrenadura" de Axl Rose)


O formidable

Baladas do Rock 4: baladas míticas

Weno, tiñao preparado dende hai un tempo, aínda que sexa outro artigo das cansinas baladas, ao Sr. da Xe non se lle ocurriu outro tema que poñer, e como me considero un pouco "fervellasverzas" e sempre teño que publicar algo, fago o artigo que máis estou a utilizar últimamente... As seguintes baladas son un pouco raras, de varios estilos e non sei se as coñecedes todas...

Por aqui:
"Every Breath You Take" de The Police


"More Than A Feeling" de Boston


"Dust In The Wind" de Kansas


------------------------------------------------------------------------
Por outra banda:

"Don't Cry" de Guns N' Roses


"Free Bird" de Lynnyrd Skynyrd


"More Than Words" de Extreme


O admirable

sábado, 13 de febrero de 2010

Sei o que vistes o último venres... (porque eu tamén fun) HOXE: El Hombre Lobo


¡¡¡Atención, este artigo pode conter detalles sobre a trama!!!

Boas tardes! Despois dun par de semanas sen pisar unha sala de cine dousenos onte por ir ver esta, unha máis, sobre o home lobo, do que parece que en canto ao cine se refire parece que estea todo dito, posto que esta é unha película que non aporta nada novo ao xa hastiado e tedioso mito do home lobo ou licántropo.
Non vexo adecuado aburrirvos con máis datos sobre esta criatura posto que existen numerosos artigos e exemplos nos outros blogs veciños (para máis información, visitar o blog da señorita Arredemoo cun artigo máis que completo sobre a licantropía)
Esta nova versión dun tal Joe Johnston, é un "remake" do clásico de terror de 1941 do mesmo nome, e "profundiza" nas orixes do mito deste home maldito. Lawrence Talbot (Benicio del Toro), un noble adiñeirado, retorna á propiedade da familia en Blackmoor trala desaparición de seu irmán. Lawrence, xunto ao seu pai (Anthony Hopkins) buscarán ao seu irmán, búsqueda na que descubrirán a súa ansia de sangue.
O gazapo do filme: Benicio del Toro tras ser atacado pola besta no campamento xitano (en canto lla están cosendo) ten a ferida situada no seu ombreiro esquerdo, para máis adiante na cinta, estarse masaxeando a cicatriz da mesma desta vez do lado dereito. (xD..¿quen se fixou?)
Conclusión: outro intento fallido de intentar facer un boa película, unha desas "raras" ocasións que nin a conxugación de grandes e consagrados actores consiguen levar a bo porto un proxecto cinamtográfico.
Valoración final: unha película totalmente prescindible...

O mellor: a ambientación ou a banda sonora...
O peor: que a veces os primeiros planos do "becho" parecían dignos dunha película moi mala de Serie B



O sagaz

domingo, 7 de febrero de 2010

Domingos de Rock Nº7: ESPECIAL Apocalyptica

Despois de varios domingos de silencio...



Apocalyptica é unha banda de (novedoso xénero) Cello Metal formada en Helsinki, Finlandia no 1993 por catro violonchelistas graduados na Academia de Música Clásica Sibelius; e o máis destacable destes é o feito de tocar heavy metal con violonchelos.
O grupo formado por Eicca Toppinen, Paavo Lötjönen e Perttu Kivilaakso; comezou facendo versións de Metallica, para máis adiante realizar cancións propias nun principio só instrumentais para realizar máis adiante colaboracións con diferentes vocalistas. A incorporación de Mikko Sirén á batería conclúe esta orixinal formación.

"The Unforgiven" (1996, Play Metallica By Four Cellos)



"Nothing Else Mattters" (1998, Inquisition Symphony)



"Path" (2000, Cult)

(con Sandra Nasic, ex-cantante de Guano Apes)


"Faraway" (2003, Reflections)

(con Linda Sunbland)


"Bittersweet" (2005, Apocalyptica)

(con Ville Valo de HIM e Lauri Ylönen de The Rasmus)


(2007, Worlds Collide)
"I Don't Care" (con Adam Gontier de Three Days Grace)


"I'm Not Jesus" (con Corey Taylor de Slipknot e Stone Sour)


"S.O.S. (Anything But Love)" (con Cristina Scabbia de Lacuna Coil)



O imparable

sábado, 6 de febrero de 2010

Leonardo: homenaxe ao maior xenio de todolos tempos

Non sei se a vós vos pasa, ou tedes algunha opinión ou preferencia sobre o tema, pero eu hai persoas na historia que me gustaría haber coñecido ou alomenos haber mantido unha conversación con él/a, e este é o caso de Da Vinci, para min o personaxe histórico máis coñecido (non sei se despois de Xesús; resaltando que digo histórico e non relixioso), e o meu preferido.

Leonardo di Ser Piero da Vinci (Anchiano, Italia, 15 Abril de 1452-Castelo de Clos-Lucé, Francia, 2 de Maio de 1519) foi un arquitecto, escultor, músico, pintor, inventor, inxeñieiro e home do Renacemento por excelencia. Considerado un dos máis grandes pintores de todolos tempos e quizáis a persoa cos talentos máis variados da historia.

Amósovos unha pequena mostra dos seus "logros" máis coñecidos (e asegúrovos que se quedará infinitamente corta en comparación con todolos estudos deste personaxe florentino)

Pintura: supoño que todos coñecederes a cadro da "Gioconda" (ou popularmente, a Mona Lisa) e da "Última Cea" (respectivamente)


Tamén destacan "A Virxe das rocas", "A adoración dos Magos", "San Xoan Bautista" e "A Virxe, o neno Xesús e Santa Ana"...

Notas científicas: sobre todo destacan os seus estudos anatómicos e do corpo humano, con debuxos extremadamente detallados, como o sobradamente coñecido "Home do Vitrubio"

Algo que me apasiona de Da Vinci, era esa admirable sensación de parecer que sempre ía un paso por diante do coñecemento da época, e un reflexo da realidade de séculos posteriores foi a deseño dunha máquina voadora...


En canto a lenda que rodea a Leonardo da Vinci atopamos numerosos rumores referidos ao xenio florentino: dende a súa suposta homosexualidade (derivada das súas afirmacións acerca da súa falta de interese hacia as relacións físicas involucradas na procreación humana e á escaseza de relacións íntimas coñecidas con mulleres, máis alá da súa amizade con Isabel de Este... a época, xD!!), a súa relación co rei de Francia (o cal o nombrara o seu favorito ata o punto de que foi o italiano quen sostuvo ao monarca na súa morte) e a súa "oculta" oposición ás doutrinas relixiosas (do que se dí que agochaba detalles en contra da mesma nas súas obras máis coñecidas).

Reservado na súa vida privada, vexetariano por razóns éticas, e a prol da defensa dos dereitos e do respeto hacia a vida dos animais, Leonardo da Vinci é considerado (opinión compartida por min) como o xenio máis grande de todolos tempos.

O xenial

Mensaxe secreta

¡¡Querido lector!! Antes de nada GRAZAS pola súa visita... Agradecerlle tamén a súa valentía posto que foi capaz de chegar ao fondo deste blog, síntase tremendamente único e especial posto que o que vostede acaba de conseguir só está ao alcance de moi pouca xente.

O feito de que un só de vostedes haxa chegado ata aquí merece a pena.

Moitas grazas de novo...