Parece que se estea a convertir en costume, unha moi grata por certo, pero xa que podemos disfrutar dunha gran sala de concertos a apenas 30 minutos das nosas casas, na que parece últimamente estean a atinar con agradables nomes propios, non imos ser nós quenes desaproveitemos a oportunidade de disfrutar de grandes espectáculos... (que conste que este ano algún concerto máis está xa programado)
Nesta ocasión, coa compaña do inestimable Señor da Z (como non) e de dous comentaristas desaparecidos e bastante infrecuentes neste blog (que non esquecidos), Jose e o sr. Pepe Chancludo; nos dispuxemos para deleitarnos cunha nova exhibición musical: o grupo español Avalanch na presentación do seu último disco: Malefic Time Apocalypse.
Trala marabillosa intro, saltaron os integrantes do grupo, con Alberto Rionda e Ramón Lange á cabeza (sobre todo o primeiro que é o que manda), guitarra e voz dos asturianos, ante un anestesiado público e unha inaudita entrada, lonxe do cheo da sala; co single do ambicioso traballo que presentaban e de análogo título 'Malefic Time: Apocalypse'...
...seguindo máis ou menos a orde do seu máis recente redondo, 'Baal' (a mellor do disco sen dúbida) e 'La Augur'...
...'Lilith', 'Spread Your Wings', a grandísima instrumental 'Lost In Saint Patrick', 'In The Name Of God' e a tamén instrumental 'Soum's Death', foron o punto final a esta primeira parte íntegra en inglés e exclusiva deste disco, ademáis do preludio para unha segunda tanda cos temas máis soados e clásicos da banda.
A emotiva 'Vientos Del Sur' e 'Niño' acabaron por encender a uns espectadores ata ese momento durmidos...
A mítica 'Lucero', 'Xana', 'Ángel De La Muerte', 'Otra Vida', 'Mil Motivos' e 'Pies De Barro' conxugaron a rolda das cancións en castelán (coas que agora si, o público cantou e disfrutou) e deron fin ao concerto en si.
Para o final gardaron os temas máis cañeros, tanto do Malefic Time como dos anteriores lanzamentos, para dar por consumada outra gran noite de boa música: as instrumentais 'Apocalyptic Dream' e '9th Snake', a rara 'Marduk' (rara nun grupo cunha traxectoria heavymetaleira como este), o trallazo 'Voices From Hell', e as últimísimas 'Semilla De Rencor'...
... e 'Lágrimas Negras'.
Tras unha actuación brutal de 23 cancións, e a pesares de non ser un fan incondicional, eu persoalmente o disfrutei como o que foi, a miña primeira experiencia visual con esta banda, onde a diferencia da maioría do respetable o pasei mellor coa primeira parte (botei moi de menos 'Alas De Cristal' na segunda), que para min foi colosal, cun maiúsculo cantante como é Ramón (un todoterreno para definilo mellor) e cun soberbio Rionda (para ben e para mal); e todo iso a un módico prezo, ¿que máis se pode pedir?...
... que houberan acabado con 'Alas De Cristal'... non empañemos tan excelsa crónica, XD...
A listaxe promete, pero é necesario aclarar que, a pesares de que o filme ao que fai referencia a imaxe que encabeza estas verbas aparece entre o medio centenar de títulos que presentarei a continuación, me pareceu o suficiente apropiada para coronar este espero opinable artigo.
O portal TotalFilm foi o responsable da reunión destas 50 películas máis detestadas da historia, que seguramente e non necesariamente gustará a todos, pero que para o mesmo Señor da Xe, amante impasible das listas e destas curiosidades fílmicas, se conxuga como a excusa perfecta para presentar "carnaza" para debatir e redebatir ata a fin dos días sobre cales nunca deberían ter a "honra" de formar parte de tan distinguida retahíla de cintas e cales merecen podrecer nos seus postos de maneira irrefutable.
Teremos en conta que (seguramente) se fixo por votación popular, polo que sempre haberá xente que elixirá algunha boa película "pa joder", ou incluso haberá algunha que será menosprezada polos motivos máis variopintos, a saber, polas veces que a botaron na televisión por exemplo.
Home, que a nadie lle extrañe atopar 'Crepúsculo' (eu poñeríaas todas encabezando a lista), 'Batman y Robin' ou 'Campo de Batalla: La Tierra' entre as "benditas", ou as obras do "querido" M. Night Shyamalan. Tamén é certo que hai moitos outros exemplos (miles) (millóns) que non desentonarían nada e non aparecen.
Curioso é tamén que o ouro e a prata sexan para dúas creacións de George Lucas, supoño que admirado e reprobado por igual, ou que o tercer posto o ocupe unha película de tan alta calidade como 'Forrest Gump'; pero neso mesmo incide o encanto deste artigo, e desta listaxe en particular, o incalculable número de comentarios e opinións que xurdirán no seu devandito espazo (¿?).
Do 50 ao 1:
50. ‘Daredevil’(2003)
49. ‘Superman Returns’(2006)
48. ‘La Matanza de Texas’ (2003) 47. ‘Terminator Salvation’ (2010) 46. ‘El Exorcista 2: El Hereje’ (1977) 45. ‘Halloween, El Origen’ (2007) 44. ‘Los 4 Fantásticos (Los Cuatro Fantásticos)’ (2005) 43. ‘Resident Evil” (2002) 42. ‘Una Chica De Jersey’ (2004) 41. ‘Constantine’ (2005) 40. ‘Barridos Por La Marea’ (2002) 39. ‘Epic Movie’ (2007) 38. ‘Furia De Titanes’(2010)
37. ‘Pesadilla En Elm Street (El Origen)’ (2010) 36. ‘Matrix Reloaded’ / ‘Matrix Revolutions’ (2003) 35. ‘Godzilla’ (1998) 34. ‘Van Helsing’ (2004) 33. ‘The Spirit’ (2008) 32. ‘Crash’ (2005) 31. ‘Sucker Punch’ (2011) 30. ‘Alien Resurrección’ (1997) 29. ‘Spider-Man 3′ (2007) 28. ‘Sexo En Nueva York′ (2010) 27. ‘Piratas del Caribe: En el fin del mundo (Piratas del Caribe 3)’ (2007) 26. ‘El Planeta De Los Simios’ (2001) 25. ‘Los Vengadores’ (1998) 24. ‘Pearl Harbor’ (2000) 23. ‘La Liga De Los Hombres Extraordionarios’ (2003) 22. ‘Campo De Batalla: La Tierra’ (2000) 21. ‘The Wicker Man’ (2006) 20. ‘X-Men 3: La Decisión Final’ (2006) 19. ‘Aliens VS Predator’ (2004) 18. ‘Los Inmortales 2: El Desafío’ (1991) 17. ‘Love Actually’ (2003) 16. ‘Hulk’ (2003) 15. ‘Catwoman’ (2004) 14. ‘Avatar’ (2009) 13. ‘La Joven Del Agua’ (2006) 12. ‘El Incidente’ (2008) 11. ‘Airbender, El Último Guerrero’ (2010) 10. ‘Muere Otro Día’ (2002) 9. ‘House Of The Dead’ (2003) 8. ‘Titanic’ (1997) 7. ‘Transformers 2: La Venganza De Los Caídos’ (2009) 6. ‘Batman Y Robin’ (1997) 5. ‘Psicosis’ (1998) 4. ‘Crepúsculo’ (2008) 3. ‘Forrest Gump’ (1994) 2. ‘La Guerra De Las Galaxias. Episodio I: La Amenaza Fantasma’ (1999) 1. ‘Indiana Jones Y El Reino De La Calavera De Cristal’ (2008)
Parece que algo cambiou últimamente na axenda (ou na mentalidade) da sala compostelana, e o digo única e exclusivamente pola maior presenza (para gusto de todos e noso, como non...) de grupos internacionais e máis coñecidos que de costume, ou porque non dicilo, de máis caché, ou maior capacidade de provocar un desprazamento masivo de oíntes (non quita que nos últimos anos nos visitasen ano si e ano tamén grupos máis ou menos míticos como poideran ser WASP ou Alice Cooper), o cal provoca á súa vez, a nosa asistencia a todos estos eventos musicais (este ano promete ser, me parece, o ano ao que máis concertos vou a ir... XD).
Ao que nos atañe; por primeira vez en Galicia, e máis concretamente en Santiago de Compostela, nos visita Tarja Turunen coa súa banda, na súa aventura en solitario trala axitada saída do grupo no que antes militaba e aquel co que acadou a fama mundial que agora atesoura, Nightwish. Esta vez si, o Señor da Z si me acompañou, así como outro individuo que permanecerá no anonimato (a non ser que él me pida expresamente aparecer nomeado neste artigo... XD).
O cartel do concerto (como así descubre o mesmo título da crónica), ademáis da mencionada, o completan as bandas Hannibal e Benighted Soul, como teloneiros ou bandas de soporte; e é coa primeira destas dúas coa que empezo, para así manter ao mesmo tempo a orde natural de tan abraiantes 2 horas (aprox.) de boa música. Digno de mencionar é que, creo, nunca vira tanta calidade, ou nunca vira dous grupos acompañantes de cabeza de cartel que me gustasen "tanto", tendo en conta o jodido (ou non) que é saír a tocar ante un público que non está alí para verte; opinión que para maior concreción e xustiza se refire case especialmente á primeira delas, Hannibal, que, a pesares de tocar apenas 4 temas nos pareceu, nese minúsculo tempo de actuación un grupo a ter en conta.
Salientable da banda grega foi a gran versión que se mandaron da "Aerials" dos desaparecidos System Of A Down que fixeron as delicias dos asistentes.
Deseguido saltaron a escea os franceses Benighted Soul (non tanto deseguido xa que sempre hai certo movemento no escenario tras cada actuación) cun estilo máis "acorde" aos Nightwish actuais (non pretendo ser malicioso) que estiveron algo máis animados que os primeiros, aínda que tamén gozaron de maior tempo (non moito máis) para tocar algunhas das súas pezas.
Tralos segundos teloneiros viña o gran espectáculo que todos estabamos a agardar dende case as 8 da tarde que accederamos ao local; as luces se apagaron para recibir, tras unha intro en off e entre estrondorosos berridos aos músicos que acompañan a gran figura que é Tarja. En todo momento sorrinte, interactuando cun público especialmente entregrado á súa diva, dirixíndose aos presentes nun fluído castelán, pidindo palmas, co único propósito de facer do concerto algo memorable.
O tracklist arrancou do mesmo xeito que o fai o disco que a cantante viña a presentar á capital galega "What Lies Beneath", coa canción 'Anteroom Of Death', seguidas por 'My Little Phoenix' do seu anterior traballo. O primeiro single deste último cd 'Falling Awake' foi a seguinte (faltaba Joe Satriani para acompañala nesta, ¿eh señor da Z? XD), para que tras 'Dark Star' e 'I Walk Alone' (previo agradecemento do noso apoio trala súa saída de Nightwish), se retirasen os músicos de escea, agás Mike Terrana, ese pedazo batería que nos ía a ofrecer este pedazo de solo (naaaaa... case 10 minutos, pero naaa...), algo que nunca me imaxenei que acabaría vendo en directo...
Unha imaxe (neste caso, un vídeo) vale máis que mil palabras.
A solista seguiu co seu repertorio con 'Little Lies', baixando logo o ritmo con 'Underneath', para soltar o trallazo tras esta con 'Bless The Child', a primeira versión de Nightwish da noite. O consecuente ruxido da sala se dá máis que por sentado.
A banda tamén tivo tempo para reunirse todos no medio do escenario e brindarnos nun xeito máis "íntimo" temas a maiores da corta traxectoria de Tarja como solista: 'Rivers Of Lust'...
... 'Minor Heaven', 'Sign For Me' e 'I Feel Immortal', esta última coa cantante ao teclado...
Non facía falla, pero por se quedaba algunha dúbida, nos deixou máis que patente o virtuosismo e calidade da súa voz.
A 'Ciaran's Well' segiuna 'In For A Kill', retomando de novo a enerxía tralo pequeno especie de "unplugged" que viñan de marcarse...
Tralos saúdos pertinentes os músicos se retiraron do escenario para realizar o que nos demos en chamar "o paripé de todo artista", dito doutro xeito, o "bis", para ofrecernos un novo trallazo esa noite; 'Over The Hills And Far Away', que evidentemente terminou por enlouquecer a sala Capitol.
Como punto final do acto remataron a noite con 'Die Alive' e co último single do seu último redondo, 'Until My Last Breath'...
Como deu en definir un asistente ali presente, a noite dese xoves foi un espéctaculo moi espectacular, cunha Tarja manexando perfectamente salas de menor calibre, demostrando toda esa experiencia que ven acumulando tralos seus anos á fronte de grandes bandas, ofrecendo esa gran exhibición que doadamente disfrutamos todolos espectadores e díficilmente esqueceremos; e pensar que a pouco máis decidimos non ir...
¡¡Querido lector!! Antes de nada GRAZAS pola súa visita... Agradecerlle tamén a súa valentía posto que foi capaz de chegar ao fondo deste blog, síntase tremendamente único e especial posto que o que vostede acaba de conseguir só está ao alcance de moi pouca xente.
O feito de que un só de vostedes haxa chegado ata aquí merece a pena.
Dream Theater - "A Dramatic Turn Of Events" (2011)
Hamlet - "Amnesia" (2011)
Avalanch - "Malefic Time Apocalypse" (2011)
