Si señores, dispóñome a ofrecervos unha crítica dunha nova película de superheroes, ¿que raro, non?.
¡¡Atención, este artigo pode conter detalles sobre a trama!!
Que nadie se engane, os superheroes están de moda, e segue a ser moi rentable facer películas desta temática, polo que o Sr. Hollywood non ten problema ningún en deixar en marcha toda a súa maquinaria. Agora é o turno do Capitán América, o primer vingador e o heroe máis patriótico que debeu de existir endexamáis.
Con maior ou menor acerto vimos vendo case a totalidade do supergrupo dos Vingadores (en críticas e artigos anteriores teño falado deste megaproxecto cinematográfico que se está a preparar), e seguindo a pauta que xa marcara 'Iron Man 2' na forma de facer películas de acción de temática comiqueira (de calidade) chéganos este traballo de Joe Johnston, que tras unha consulta na rede vexo que posue unha filmografía (para o meu gusto) do máis alternante: 'Océanos de Fuego' (me gustou), 'El Hombre Lobo (The Wolf Man)' (non me gustou), 'Parque Jurásico II' e 'Jumanji' (pezas inolvidables da miña infancia/adolescencia), etc.
O máis salientable do reparto pode ser: Chris Evans ('Push', 'Dueños de la Calle', 'Los 4 Fantásticos'), para o que non é nada novo facer de heroe mazas e guaperas, Hugo Weaving (a triloxía de 'Matrix', a triloxía de 'El Señor de los Anillos') como malo malísimo, Tommy Lee Jones ('No Es País Para Viejos', 'Men In Black', 'Space Cowboys'), entre outros...
A sinapse e a historia máis ou menos acertada deste personaxe reza así: Nado durante a Gran Depresión, Steve Rogers creceu como un rapaz enclenque nunha familia pobre. Horrorizado polas noticias que chegaban de Europa sobre os nazis, decideu enrolarse no exército; sen embargo, debido á súa precaria saúde, foi rechazado unha e outra vez. Abrandado polas súas súplicas, o xeneral Chester Phillips ofrécelle a oportunidade de tomar parte nun experimento especial, a "Operación Renacemento". Logo de administrarlle o “Suero Super-Soldado” e bombardealo con “vita-raios”, o corpo de Steve faise perfecto. Posteriormente, é sometido a un intensivo programa de entrenamento físico e táctico. Tres meses despois, recibe a súa primeira misión como Capitán América. Armado cun escudo indestructible e coa súa intelixencia para a batalla, o Capitán América emprende a guerra contra o mal, como centinela da liberdade e como líder dos Vingadores.
Conclusións: como xa dixen, case todolos integrantes deste grupo tiveron o seu propio filme-presentación (por decilo dalgunha maneira) destacando sobre o resto, e como xa dixen, 'Iron Man 2'. Primeiro comezou con meros guiños ou referencias circunstanciais aos mesmos, pasou na recente 'Thor' e mesmo nesta aparecen de novo, pero o feito de que esta en concreto estea ambientada durante a II Guerra Mundial fai que se deba realizar lazos de unión entre esta historia e a que queren estrenar creo que para o 2012. Ahí entra polo tanto o personaxe de Howard Stark (pai de Tony Stark/Iron Man), ou mesmo o cubo cósmico (é necesario haber visto 'Thor' para situarse algo) que codicia Cráneo Rojo (némesis do Capitán América). E é ahí mesmo onde se atopa, para min, o principal problema deste filme: a diferencia das adaptacións anteriores, a do Capitán América non se nos presenta como unha explicación única e exclusiva da orixe deste superheroe, senon que máis ben se utiliza como alfombra de benvida á futura 'Los Vengadores' (nas anteriores, aparte dos guiños xa mencionados, tralos créditos da mesma aparecía a principal referencia a este supergrupo, despois de haber mostrado a propia historia do superheroe en cuestión).
En canto ao todo o demáis: o humor non cae no chiste doádo (no que si patinaba máis a anterior 'Thor'); as esceas de acción están ben logradas e ademáis son (aínda que pareza o contrario, o seguinte é un dato importante) creíbles para o ollo humano; a historia, a pesares da súa sencillez, mostra unha gran solidez, algo que non se consigue se non hai certo traballo serio xa dende a construcción e redacción do guión; Chris Evans cumple, e Hugo Weaving (coma sempre) saese facendo de malo. Outro punto a favor deste filme: un certo aire "retro" (e non só pola época na que se ambienta) e de historieta (un toque pulp lin nalgunha crítica na internet).
Valoración final: para min, a última mellor película de superheroes do que vai de ano.
O mellor: o personaxe de Steve Rogers e Hugo Weaving como Cráneo Rojo.
O peor: algún escea feita por ordenador que cantaba algo.
Con maior ou menor acerto vimos vendo case a totalidade do supergrupo dos Vingadores (en críticas e artigos anteriores teño falado deste megaproxecto cinematográfico que se está a preparar), e seguindo a pauta que xa marcara 'Iron Man 2' na forma de facer películas de acción de temática comiqueira (de calidade) chéganos este traballo de Joe Johnston, que tras unha consulta na rede vexo que posue unha filmografía (para o meu gusto) do máis alternante: 'Océanos de Fuego' (me gustou), 'El Hombre Lobo (The Wolf Man)' (non me gustou), 'Parque Jurásico II' e 'Jumanji' (pezas inolvidables da miña infancia/adolescencia), etc.
O máis salientable do reparto pode ser: Chris Evans ('Push', 'Dueños de la Calle', 'Los 4 Fantásticos'), para o que non é nada novo facer de heroe mazas e guaperas, Hugo Weaving (a triloxía de 'Matrix', a triloxía de 'El Señor de los Anillos') como malo malísimo, Tommy Lee Jones ('No Es País Para Viejos', 'Men In Black', 'Space Cowboys'), entre outros...
A sinapse e a historia máis ou menos acertada deste personaxe reza así: Nado durante a Gran Depresión, Steve Rogers creceu como un rapaz enclenque nunha familia pobre. Horrorizado polas noticias que chegaban de Europa sobre os nazis, decideu enrolarse no exército; sen embargo, debido á súa precaria saúde, foi rechazado unha e outra vez. Abrandado polas súas súplicas, o xeneral Chester Phillips ofrécelle a oportunidade de tomar parte nun experimento especial, a "Operación Renacemento". Logo de administrarlle o “Suero Super-Soldado” e bombardealo con “vita-raios”, o corpo de Steve faise perfecto. Posteriormente, é sometido a un intensivo programa de entrenamento físico e táctico. Tres meses despois, recibe a súa primeira misión como Capitán América. Armado cun escudo indestructible e coa súa intelixencia para a batalla, o Capitán América emprende a guerra contra o mal, como centinela da liberdade e como líder dos Vingadores.
Conclusións: como xa dixen, case todolos integrantes deste grupo tiveron o seu propio filme-presentación (por decilo dalgunha maneira) destacando sobre o resto, e como xa dixen, 'Iron Man 2'. Primeiro comezou con meros guiños ou referencias circunstanciais aos mesmos, pasou na recente 'Thor' e mesmo nesta aparecen de novo, pero o feito de que esta en concreto estea ambientada durante a II Guerra Mundial fai que se deba realizar lazos de unión entre esta historia e a que queren estrenar creo que para o 2012. Ahí entra polo tanto o personaxe de Howard Stark (pai de Tony Stark/Iron Man), ou mesmo o cubo cósmico (é necesario haber visto 'Thor' para situarse algo) que codicia Cráneo Rojo (némesis do Capitán América). E é ahí mesmo onde se atopa, para min, o principal problema deste filme: a diferencia das adaptacións anteriores, a do Capitán América non se nos presenta como unha explicación única e exclusiva da orixe deste superheroe, senon que máis ben se utiliza como alfombra de benvida á futura 'Los Vengadores' (nas anteriores, aparte dos guiños xa mencionados, tralos créditos da mesma aparecía a principal referencia a este supergrupo, despois de haber mostrado a propia historia do superheroe en cuestión).
En canto ao todo o demáis: o humor non cae no chiste doádo (no que si patinaba máis a anterior 'Thor'); as esceas de acción están ben logradas e ademáis son (aínda que pareza o contrario, o seguinte é un dato importante) creíbles para o ollo humano; a historia, a pesares da súa sencillez, mostra unha gran solidez, algo que non se consigue se non hai certo traballo serio xa dende a construcción e redacción do guión; Chris Evans cumple, e Hugo Weaving (coma sempre) saese facendo de malo. Outro punto a favor deste filme: un certo aire "retro" (e non só pola época na que se ambienta) e de historieta (un toque pulp lin nalgunha crítica na internet).
Valoración final: para min, a última mellor película de superheroes do que vai de ano.
O mellor: o personaxe de Steve Rogers e Hugo Weaving como Cráneo Rojo.
O peor: algún escea feita por ordenador que cantaba algo.
O xusto 
pois haberá que vela logo
ResponderEliminar