Hora / Día

¡¡Benvidos!!

¡¡BENVIDOS!!

¡Non tema entrar!, un blog totalmente gratuíto, sen ningún tipo de recargo para o seu bolsillo...

Xogando a parecer un blogueiro de verdade dende o 20 de Novembro do 2009

¡Preciso da túa axuda! pincha aquí


O artigo máis comentado...

O artigo máis comentado... pincha aquí

O artigo máis raro...

O artigo máis raro... pincha aquí

O artigo máis subido de tono...

O artigo máis subido de tono... pincha aquí

Xente que visitou este blog

contador de visitas
GRAZAS POLA SÚA VISITA

Discurso final "O Gran Dictador" (Chaplin, 1940)

¡Unha declaración de principios!

Últimos Artigos Publicados

"Sei o que vistes..."

jueves, 29 de diciembre de 2011

A canción espantalobos

¿Sabías que...?

No pobo de Rakkest, ao sur de Oslo, en Noruega, un rapaz de trece anos volvía a escola cando se veu atrapado por catro lobos famentos. Walter Ajkrem, que así se chama o infante, sen perdela calma, sacou o seu teléfono móvil e deuselle por poñer a todo volumen un tema da banda norteamericana Megadeth; claramente, cousa que o resto dos europeos nunca demos en imaxinar, aos lobos non lles gusta nada de nada o thrash metal (XD), polo que fuxiron despavoridos. Ao parecer, momentos despois os animais regresaron, pero unha nova ración metaleira foi suficiente para que estes volvesen a desaparecer e o impúber conseguise salvarse.

Polo visto, a Walter lle ensinaron algunha vez que, postos na situación que lle tocou vivir, nunca intentase fuxir do ataque destas peludas bestas, senon que intentara por todolos medios facer que fosen as feras quenes puxeran pés (bueno... patas) en polvorosa.

Por facer cábalas (xa que en ningures vin o título de tan asustadizo tema), eu diría que o chaval fixo soar a seguinte....




O salvaxe

Mensaxe secreta

¡¡Querido lector!! Antes de nada GRAZAS pola súa visita... Agradecerlle tamén a súa valentía posto que foi capaz de chegar ao fondo deste blog, síntase tremendamente único e especial posto que o que vostede acaba de conseguir só está ao alcance de moi pouca xente.

O feito de que un só de vostedes haxa chegado ata aquí merece a pena.

Moitas grazas de novo...